32. Το μυστήριο αρχίζει να ξεδιαλύνεται

     Φτάνοντας στο σπίτι, ο Βεντούζας έβγαλε από τον χαρτοφύλακά του τον φάκελο με τις σημειώσεις του Περικλή όλο ανυπομονησία. Ο μακαρίτης μπορεί να ήταν πολύ πιο εξωστρεφής και φλύαρος από τον καθηγητή, ωστόσο οποιαδήποτε δουλειά του ανέθετε την έφερε εις πέρας. Έτσι και τώρα, λοιπόν, θα μπορούσε να είχε βρει μια σωστή ερμηνεία για τους δύο αριθμούς. Ο καθηγητής έριξε μια πρόχειρη ματιά στον φάκελο, ο οποίος περιείχε διάφορες κόλλες χαρτί. Ο Περικλής είχε κρατήσει σημειώσεις με περισσή επιμέλεια, γεγονός που έδειχνε ότι, ακόμα και αν δεν είχε βρει το μυστήριο, σίγουρα βρισκόταν σε καλό δρόμο. Τη στιγμή που πήγε να διαβάσει την πρώτη σελίδα, χτύπησε το κινητό του, που μόλις είχε βάλει στην πρίζα αφού είχε ξεφορτιστεί εδώ και ώρες (μετά την έμμεση προτροπή της Τατιάνας, η οποία μην μπορώντας να έρθει σε επαφή μαζί του, είχε φθάσει στο σημείο να καλέσει τον αριθμό του σταθερού της Λιλήθ). Ενοχλημένος ο καθηγητής από τη διακοπή, απάντησε απότομα "Ποιος είναι, τι θέλετε;".
     Μια νεανική αντρική φωνή απάντησε δειλά: Γειά σας κύριε καθηγητά, ο Δημήτρης ο Μπάσσης είμαι, ο φοιτητής σας. Μου δώσατε το νούμερό σας τις προάλλες που ήμουν στο γραφείο σας. Χίλια συγγνώμη που πήρα το θάρρος να σας καλέσω, προσπάθησα πρώτα να σας πάρω στο γραφείο αλλά δεν μου ήταν δυνατό να σας βρω.
     "Α, έλα Δημήτρη, σήμερα άλλωστε είχαμε και τη συνάντηση. Δυστυχώς, το γραφείο μου κάηκε ολοσχερώς μετά από τους βανδαλισμούς που έλαβαν χώρα χθες", είπε ο καθηγητής. Για να μην πανικοβάλει τον νεαρό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τη λέξη βανδαλισμοί αντί της δολοφονικής απόπειρας. Σκέφτηκε πως ο Μπάσσης, όντας ντροπαλό παιδί, θα έτρεμε και μόνο στην ιδέα ότι είχε εμπλακεί σε μια όχι και τόσο ακίνδυνη κατάσταση. Στη συνέχεια, πρόσθεσε: "Έρχομαι από την κηδεία ενός φίλου. Παρά το προχωρημένο της ώρας, τι θα έλεγες να συναντιόμασταν κατά τις πέντε στο κέντρο της Αθήνας; Στο καφέ Άνεσις;" Την τελευταία λέξη την πρόφερε με κάποιον δισταγμό, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη καφετέρια μάζευε θαμώνες με μέσο όρο ηλικίας τα εξήντα και άνω. Ποιος φυσιολογικός νέος θα σύχναζε εκεί;
     "Ναι, φυσικά, το ξέρω" απάντησε γεμάτος προθυμία ο Μπάσσης. Πηγαίνω εκεί συχνά. Επίσης, σας έχω κάποια πρόχειρη ερμηνεία των αριθμών που μου δώσατε".
     "Α, πολύ ωραία, πολύ ωραία", αναφώνησε ο Βεντούζας και πήγε να του πέσει το ακουστικό από το χέρι, τόσο ενθουσιασμένος ήταν. Στις πέντε λοιπόν. Μην αργήσεις!"
     "Έχω και την ερευνητική πρόταση για τη διατριβή μου, αν θέλετε να μου πείτε την άποψή σας", λίγο πιο θαρρετά ο νεαρός.
     "Φυσικά, άλλωστε θα μιλήσουμε ενδελεχώς για το συγκεκριμένο θέμα", τον διαβεβαίωσε ο καθηγητής, που είχε ξεχάσει παντελώς το δεύτερο σκέλος της συνάντησης.
     Μιας και είχε ακόμα λίγο χρόνο προτού συναντηθεί με τον φοιτητή του, ο καθηγητής ξανάριξε μια ματιά στην πρώτη σελίδα από τις σημειώσεις του Περικλή, που ήταν απλωμένες πάνω στο γραφείο του. Με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα ο φίλος του έγραφε σε επίσημο ύφος: Πιθανές ερμηνείες των αριθμών 2 και 8. Στη συνέχεια, σε δύο στήλες είχε αριθμήσει συνοπτικά τις πιθανές ιδιότητες των συγκεκριμένων αριθμών. Ποιες ήταν λοιπόν αυτές οι ιδιότητες;