Βγαίνοντας από το σπίτι, μπήκε γρήγορα στο αμάξι του. Έριξε μια ανήσυχη ματιά έξω από το παράθυρο. Είχε πλέον σκοτεινιάσει και, έχοντας από μικρός έναν μεγάλο φόβο για τη νύχτα και το σκότος εν γένει, φαντάστηκε τάχα ότι η Μαριάννα Παπαδοπούλου τον είχε ακολουθήσει μέσα στο σκοτάδι και ότι τώρα θα τον παραμόνευε με το ίδιο αμάξι που την είχε δει τις προάλλες. Η ανησυχία του όλο και φούντωνε, δεδομένου ότι η Λιλήθ θα μπορούσε όντως να είναι τελείως αθώα. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα υπήρχε το φοβερά δυσάρεστο ενδεχόμενο να έχει την τύχη του Περικλή. Παρά το πρόσφατο, καθόλα δυσάρεστο, συναπάντημά τους, ακόμα έτρεφε συναισθήματα για κείνη και σε καμία περίπτωση δεν θα επιθυμούσε να είναι υπαίτιος και για τη δική της δολοφονία.
Προς στιγμήν σκέφτηκε να πάρει το δρόμο του γυρισμού. Μετά από λίγο, όμως, ο Βεντούζας συνειδητοποίησε ότι η Λιλήθ ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή την αλληλουχία γεγονότων και παρότι μπορεί να μην αποτελούσε το κλειδί της υπόθεσης, σίγουρα θα μπορούσε να ρίξει κάποιο φως στην ψυχοβγαλτική αυτή κατάσταση.
Φτάνοντας στον προορισμό του, ο καθηγητής ήταν πιο αποφασισμένος από ποτέ να αντιμετωπίσει την πάλαι ποτέ αγαπημένη του. Τόσο αποφασισμένος όσο και ένας μονομάχος που τον έχουν ρίξει στην αρένα με τα λιοντάρια. "Αχ, τουλάχιστον ας βρει κάτι ο Μπάσσης από όλη αυτή την ιστορία, αν δεν αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς η συνάντησή μου με τη Λιλήθ" συλλογίστηκε ο Βεντούζας παρκάροντας. Είχε φτάσει στην οικία της! Ο τοίχος υψωνόταν αρκετά απειλητικός, ενώ ο άνεμος κούναγε τα κλαδιά της βελανιδιάς που βρισκόταν στο κέντρο της αυλής, και εκείνη με τη σειρά της χτυπούσε με μανία τα παράθυρα του σπιτιού. "Τι σκηνικό θρίλερ για μια τέτοια δυσάρεστη συνάντηση" σκέφτηκε ο καθηγητής.
Δεν πέρασε καλά-καλά ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη στιγμή που χτύπησε το κουδούνι και η πόρτα άνοιξε απότομα. Η Λιλήθ με το που είδε τον καθηγητή ανάσανε με ανακούφιση και χωρίς καλά καλά να τον χαιρετήσει, τον έσπρωξε απαλά μέσα στο σαλόνι και φώναξε: "Επιτέλους, σε καλώ εδώ και μία ώρα στο τηλέφωνο, Μάριε, πού ήσουν; Σε έψαχνα σαν τρελλή!"
Ο καθηγητής είχε έρθει στο σπίτι της Λιλήθ αρκετά ντοπαρισμένος για να της προσάψει ποικίλες κατηγορίες για τον θάνατο του Περικλή και τα δυσάρεστα συμβάντα των τελευταίων ημερών. Τώρα, όμως, στεκόταν εμβρόντητος, όντας αιφνιδιασμένος από τα λεγόμενα της Λιλήθ. Τον έψαχνε λοιπόν εδώ και ώρα; Τι να ήθελε από αυτόν;
"Τι εννοείς;" τη ρώτησε με φωνή γεμάτη αγωνία. "Τι συνέβη;"
"Είναι και η κυρία Βαλαωρίτη εδώ, είμαστε και οι δύο ανάστατες. Θέλαμε να σε ειδοποιήσουμε ότι το γραφείο σας τυλίχτηκε στις φλόγες. Μετά δυσκολίας την έβγαλαν εκείνη ζωντανή. Υπολογιστές, βιβλία, όλα χάθηκαν στη φωτιά. Όλοι μιλούν για απόπειρα δολοφονίας" τόνισε η Λιλήθ και μετά κύλησε ένα δάκρυ στο κατακόκκινο από το ρουζ πρόσωπό της.
Προς στιγμήν σκέφτηκε να πάρει το δρόμο του γυρισμού. Μετά από λίγο, όμως, ο Βεντούζας συνειδητοποίησε ότι η Λιλήθ ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή την αλληλουχία γεγονότων και παρότι μπορεί να μην αποτελούσε το κλειδί της υπόθεσης, σίγουρα θα μπορούσε να ρίξει κάποιο φως στην ψυχοβγαλτική αυτή κατάσταση.
Φτάνοντας στον προορισμό του, ο καθηγητής ήταν πιο αποφασισμένος από ποτέ να αντιμετωπίσει την πάλαι ποτέ αγαπημένη του. Τόσο αποφασισμένος όσο και ένας μονομάχος που τον έχουν ρίξει στην αρένα με τα λιοντάρια. "Αχ, τουλάχιστον ας βρει κάτι ο Μπάσσης από όλη αυτή την ιστορία, αν δεν αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς η συνάντησή μου με τη Λιλήθ" συλλογίστηκε ο Βεντούζας παρκάροντας. Είχε φτάσει στην οικία της! Ο τοίχος υψωνόταν αρκετά απειλητικός, ενώ ο άνεμος κούναγε τα κλαδιά της βελανιδιάς που βρισκόταν στο κέντρο της αυλής, και εκείνη με τη σειρά της χτυπούσε με μανία τα παράθυρα του σπιτιού. "Τι σκηνικό θρίλερ για μια τέτοια δυσάρεστη συνάντηση" σκέφτηκε ο καθηγητής.
Δεν πέρασε καλά-καλά ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη στιγμή που χτύπησε το κουδούνι και η πόρτα άνοιξε απότομα. Η Λιλήθ με το που είδε τον καθηγητή ανάσανε με ανακούφιση και χωρίς καλά καλά να τον χαιρετήσει, τον έσπρωξε απαλά μέσα στο σαλόνι και φώναξε: "Επιτέλους, σε καλώ εδώ και μία ώρα στο τηλέφωνο, Μάριε, πού ήσουν; Σε έψαχνα σαν τρελλή!"
Ο καθηγητής είχε έρθει στο σπίτι της Λιλήθ αρκετά ντοπαρισμένος για να της προσάψει ποικίλες κατηγορίες για τον θάνατο του Περικλή και τα δυσάρεστα συμβάντα των τελευταίων ημερών. Τώρα, όμως, στεκόταν εμβρόντητος, όντας αιφνιδιασμένος από τα λεγόμενα της Λιλήθ. Τον έψαχνε λοιπόν εδώ και ώρα; Τι να ήθελε από αυτόν;
"Τι εννοείς;" τη ρώτησε με φωνή γεμάτη αγωνία. "Τι συνέβη;"
"Είναι και η κυρία Βαλαωρίτη εδώ, είμαστε και οι δύο ανάστατες. Θέλαμε να σε ειδοποιήσουμε ότι το γραφείο σας τυλίχτηκε στις φλόγες. Μετά δυσκολίας την έβγαλαν εκείνη ζωντανή. Υπολογιστές, βιβλία, όλα χάθηκαν στη φωτιά. Όλοι μιλούν για απόπειρα δολοφονίας" τόνισε η Λιλήθ και μετά κύλησε ένα δάκρυ στο κατακόκκινο από το ρουζ πρόσωπό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου