35. Οι Νόρνες και το πρόβλημα με τον Χρόνο

   Πριν λίγες μέρες λάβατε ένα γράμμα που μιλούσε για την αντιστροφή του πεπρωμένου, για μια ανακατάταξη της μοίρας των ανθρώπων λόγω ενός σφάλματος γύρω από την αντίληψη του Χρόνου, του είπε με ύφος εκμυστηρευτικό αλλά και με την σιγουριά εκείνου που γνωρίζει περισσότερα από όσα άφηνε να εννοηθούν. Ο Περικλής αντιλήφθηκε αυτόν τον παραλογισμό, συνέχισε με στόμφο, και προσπάθησε να σας προστατέψει, όμως δεν του πέρασε από το νου πως μια τέτοια γνώση θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη, κι εννοώ για την ίδια του την ζωή.  Βλέπετε, η Νόρνα Σκουλντ τον επισκέφθηκε νωρίτερα κι αυτό στάθηκε μοιραίο για την ύπαρξή του. 

     Ο καθηγητής την κοίταξε αποσβολωμένος, αλλά εκείνη σαν να είχε προετοιμαστεί για αυτόν το μονόλογο, απάντησε σε μια ενδεχόμενη αντίρρηση του καθηγητή. Ξέρετε κ. Βεντούζα όσο κι αν αντιστέκονται σε αυτό οι νεότερες θεωρίες της αστροφυσικής που θεωρούν πως η έννοια του χρόνου δεν είναι άλλο παρά μια διαρκής διαστολή του χώρου, που κι αυτή με τη σειρά της είναι πεπερασμένη, ο ανθρώπινος νους έχτισε το δικό του σύμπαν πάνω σε μια χρονολογική λογική, μια λογική σαφέστατα προκατειλημμένη, παρόλα αυτά βασισμένη στην αρχή της ανθρώπινης κατανόησης, κι η ανθρώπινη κατανόηση δεν προκαλεί ίλιγγο κ.Βεντούζα, αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάτε, για αυτό κι είναι αδύνατο να δεχτεί μια παρέμβαση στη διαδοχή παρελθόν-παρόν-μέλλον, με καταλαβαίνετε; Ο Βεντούζας παρακολουθούσε τη ροή των λέξεων μένοντας άφωνος, δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο, έκανε όμως νεύμα με το κεφάλι να συνεχίσει. Αρκεί να σκεφτείτε πώς βρέθηκε ξανά στη ζωή σας η Λιλήθ, εκείνη ήταν στο καθαρό παρελθόν έτσι δεν είναι, όμως αυτό σας λέω τόση ώρα, το παρελθόν είναι σαν να έχει γίνει μέρος του παρόντος, ένα παρόν πάντως ασύνδετο με την ως τώρα ζωή σας, έτσι δεν είναι; η ερώτηση της Μαριάννας άστραψε σαν κεραυνός στο μυαλό του Βεντούζα. Κι η Τατιάνα ξέρει πολύ περισσότερα από αυτά που λέει, έχει αποφασίσει να σας μπλέξει σε κάτι φοβερό, δεν έχετε ιδέα για τι μιλάμε κ.Βεντούζα, είπε και τα μάτια της βούρκωσαν, γεγονός που παραξένεψε τον καθηγητή και τον έκανε να πάρει λίγο πιο σοβαρά το δραματικό παραλήρημα της Παπαδοπούλου. Προσέξτε τον, πρόλαβε να πει προτού ακουστεί στο μεγάφωνο η αναγγελία επιβίβασης. 

     Ο Βεντούζας σηκώθηκε να μαζέψει τον φάκελο με τις σημειώσεις του Περικλή και του Μπάσση, καθώς και την Ανθολογία σκανδιναβικής ποίησης που είχε αφήσει στο τραπεζάκι δεξιά του, μηχανικές κινήσεις, που αποδείχθηκαν όμως σωτήριες προκειμένου να επανέλθει στο δικό του τετριμμένο χρόνο, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, γυρίζοντας όμως πίσω η Μαριάννα Παπαδοπούλου είχε εξαφανιστεί. Περίμενε για λίγα λεπτά αν και ήταν σίγουρος πως δεν υπήρχε περίπτωση να την ξαναδεί, τουλάχιστον μέσα στο αεροδρόμιο, κι ύστερα κατευθύνθηκε αρκετά προβληματισμένος με αυτά που άκουσε στην πύλη 18, αλλά και κάπως ανακουφισμένος που θα έφευγε μακριά από αυτόν τον παράξενο κύκλο γεγονότων των τελευταίων ημερών.

34. Η μεγάλη συνάντηση

     «Με παρακολουθεί η Τατιάνα»; Άλλο πάλι και τούτο. Πώς ήταν δυνατόν η Τατιάνα να είναι μέλος αυτής της πλεκτάνης απέναντί του; Και γιατί ο Περικλής είχε αφήσει αυτό το κωδικοποιημένο μήνυμα για τη Ρωσσίδα φίλη του καθηγητή; Όλα οδηγούσαν στο γεγονός ότι η  αεροσυνοδός δεν έφερε απλώς κάποια ευθύνη για τα όσα είχαν συμβεί, αλλά έπαιζε έναν σημαντικότατο, αν όχι πρωταρχικό ρόλο σε όλα αυτά, και δυστυχώς ο ίδιος κινούνταν όλες αυτές τις μέρες υπό το άγρυπνο βλέμμα της, έχοντας πλήρη άγνοια. Άλλωστε δεν ήταν διόλου συμπτωματικό ότι εκείνη τον είχε ενθαρρύνει να ταξιδέψει στη Φινλανδία με την Μαριάννα Παπαδοπούλου. Και τώρα απέμεναν ελάχιστες μέρες μέχρι την ημέρα που θα "αντάμωνε" με εκείνη τη μυστηριώδη γυναίκα, η οποία είχε στοιχειώσει τη ζωή του μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

     Αυτές τις λίγες μέρες που μεσολάβησαν πριν από τη μοιραία εκείνη συνάντηση, ο καθηγητής είχε βασανίσει το μυαλό του με χιλιάδες σκέψεις, κυρίως αρνητικές. Αν η Παπαδοπούλου ήταν μια κατά συρροή δολοφόνος που το μόνο που επιθυμούσε ήταν να σκορπίσει τον θάνατο; Τί θα γινόταν αν τον περίμεναν και οι δύο γυναίκες στο αεροδρόμιο και του είχαν στήσει κάποιο θανατηφόρο κόλπο; Τέτοιο καρτέρι ούτε στην χειρότερη φαντασία του δεν θα ήθελε να ζήσει. Εξάλλου δεν θα ήταν η πρώτη φορά που σε αεροδρόμιο κάποιας χώρας θα συνέβαινε κάποια δολοφονία: εκεί άνθρωποι πάνε και έρχονται μέσα στο άγχος και τα νεύρα για να προλάβουν την πτήση τους, οπότε παρότι δημόσιος χώρος, το αεροδρόμιο δεν έπαυε να αποτελεί ιδανικό χώρο για κάθε λογής σκευωρία. Πολλές ήταν οι στιγμές που σκέφτηκε ο Βεντούζας να υπαναχωρήσει από φόβο και τρομερή ανασφάλεια για το τι θα μπορούσε να του συμβεί. Το βράδυ πριν από το ταξίδι, όμως, πήρε την μεγάλη απόφαση, δαγκώνοντας τα χείλια του και σφίγγοντας τα χέρια του. "Θέλω τη ζωή μου πίσω", αναφώνησε όλος αποφασιστικότητα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν πήγαινε στην πηγή του κακού, αντί να παραμένει στην Αθήνα και να τρέμει ότι από στιγμή σε στιγμή ότι θα τυλιχτεί το σπίτι του στις φλόγες ή θα δεχθεί επίθεση από κάποιον άγνωστο παρανοϊκό.

     Ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Ο καθηγητής είχε πακετάρει με περισσή επιμέλεια τα πουκάμισα, τις γραβάτες και λοιπά αντικείμενα που θεωρούσε άκρως απαραίτητα για τις εξορμήσεις του στο εξωτερικό, όπως την Ανθολογία σκανδιναβικής ποίησης και την Γκέστα Ντανόρουμ του  Σάξο Γκραμάτικους. Επίσης, κρατούσε έναν φάκελο με τις σημειώσεις του Περικλή και του Μπάσση. "Χαζό από μέρους μου", συλλογίστηκε. "Κατευθύνομαι στο στόμα του λύκου και παίρνω μαζί μου ό,τι θα μπορούσε να διαλευκάνει το μυστήριο". Δεν είχε όμως καμία άλλη επιλογή.

     Πήρε το εξπρές λεωφορείο. Εκτός από ένα ζευγάρι Δανών, που έκανε άκρως επικριτικά σχόλια για το κυκλοφοριακό χάος της ελληνικής πρωτεύουσας, δεν υπήρχε κανένας άλλος επιβάτης. Έφθασε πολύ γρήγορα και κατευθύνθηκε στην αίθουσα αναχωρήσεων. Δυστυχώς, είχε ήδη συγκεντρωθεί πολύς κόσμος δίπλα στο γκισέ... με το βλέμμα αναζήτησε την Μαριάννα Παπαδοπούλου. Προς μεγάλη του έκπληξη, άκουσε μια γυναικεία φωνή να καλεί  το όνομά του: "Κύριε Βεντούζα, Μαριάννα Παπαδοπούλου εδώ. Επιτέλους ήρθατε".

     Έντρομος γύρισε και αντίκρυσε τη γυναίκα που μερικές μέρες νωρίτερα τον είχε απειλήσει με όπλο. Ήταν ντυμένη κομψά, χαμογελούσε και δεν έδειχνε την παραμικρή αμηχανία, για αυτή την συνάντηση που φαινόταν να έχει βγει από το θέατρο του παραλόγου. "Μην ανησυχείτε, δεν δαγκώνω. Έχετε κάθε λόγο να με εμπιστευθείτε. Είμαι εδώ για τον ίδιο λόγο που βρίσκεσθε και σεις. Για τις Νόρνες."

33. Μήνυμα από τον άλλο κόσμο

     Δεν πρόλαβε να πιάσει το χαρτί στα χέρια του, χτύπησε το κουδούνι.

-   Δε θα με αφήσουν σε ησυχία σήμερα, είπε και πήγε μουρμουρίζοντας προς την πόρτα.

Λίγο πριν να την ανοίξει, κοντοστάθηκε. Από το μυαλό του πέρασε σαν αστραπή η σκηνή με την Παπαδοπούλου, που μπήκε σαν σίφουνας στο σπίτι του και του πήρε το φάκελο. Το κουδούνι ξαναχτύπησε. Κι αν ήταν η Παπαδοπούλου;

-   Μη γίνεσαι γελοίος, μάλωσε τον εαυτό του. Η Παπαδοπούλου δε θα έρθει εδώ. Θα σε περιμένει στο αεροδρόμιο.

Α, ναι, είχε και το ταξίδι σε μερικές μέρες…

-   Κύριε Βεντούζα, ανοίξτε, ακούστηκε μια ψιλή φωνή πίσω από την πόρτα. Ανοίξτε, εγώ είμαι, η Αγγελική!

-   Τι τρέχει, Αγγελική, παιδί μου; ρώτησε, αφού άνοιξε την πόρτα, φυσικά.

-   Μου είπε η μαμά μου να σας πω ότι η συνέλευση που ήταν για σήμερα το απόγευμα…

-   Φτου! σκέφτηκε ο Βεντούζας. Την είχα ξεχάσει τη συνέλευση!

-   … αναβάλλεται, συνέχισε η Αγγελική. Μου είπε η μαμά μου ότι θα βγάλει νέα ανακοίνωση. Μου είπε επίσης να σας θυμίσω ότι δεν έχετε πληρώσει τα κοινόχρηστα…

-   Φτου, να πάρει! Πώς τα ξέχασα; συνέχισε τον εσωτερικό του μονόλογο ο Βεντούζας.

-   Αν έχετε σκοπό να τα πληρώσετε σήμερα…

-   (Σιγά μην είχα τέτοιο σκοπό… αφού το ξέχασα!)

-   … ελάτε μετά τις 8, που θα έχει γυρίσει η μαμά μου. Ξέρετε, έγινε μια ληστεία στο μαγαζί του μπαμπά μου και οι γονείς μου είναι εκεί και περιμένουν την αστυνομία να καταγράψει την κλοπή.

-   Δεν το ήξερα.

-   Ε, πού να το ξέρατε; Εχθές το βράδυ έγινε.

-   Έκλεψαν πολλά;

-   Δεν ξέρω, δε νομίζω, αλλά το μαγαζί είναι άνω-κάτω. Πάλι καλά που δεν έβαλαν και καμιά φωτιά…

-   Έβαλαν φωτιά;

-   Όχι, κύριε Βεντούζα, ΔΕΝ έβαλαν φωτιά, είπα…

-   Α, συγγνώμη, δεν άκουσα καλά…

-   Δεν πειράζει, είπε η Αγγελική, που δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Βεντούζας επιδείκνυε τέτοια αφηρημάδα. Και τώρα πρέπει να πηγαίνω, πρέπει να ειδοποιήσω και τα υπόλοιπα διαμερίσματα  για την αναβολή της συνέλευσης.

-   Εντάξει, Αγγελικούλα, ευχαριστώ, είπε ο Βεντούζας και προτού το καταλάβει απόμεινε μόνος του στην είσοδο της πόρτας.

-   Για να δούμε τι ανακάλυψε ο Περικλής, είπε και ξανάπιασε το χαρτί στα χέρια του.

Στην στήλη με τον αριθμό 2 έγραφε: Ψάχνοντας για τον αριθμό 2 μπορούμε να αντιστοιχίσουμε πολλά. Σύμφωνα με τον ταοϊσμό π.χ. τα πάντα εμφανίζονται σε δυάδες. Δράση-αντίδραση, καλό-κακό, ζεστό-κρύο κλπ. Επίσης, μπορούμε να αντιστοιχίσουμε τον αριθμό με το γράμμα Β, που είναι το δεύτερο γράμμα του αλφαβήτου. Ίσως, λοιπόν, ο αριθμός 2 είναι στοιχείο για το γράμμα μιας λέξης. Δεύτερος σε απόσταση από τον ήλιο πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα είναι η Αφροδίτη.

Στην στήλη με τον αριθμό 8 έγραφε: Σε αντίθεση με τον αριθμό 2, ο αριθμός 8 δεν έχει τόσο πολλές αντιστοιχίσεις. Πρόκειται επίσης για έναν ζυγό αριθμό, που μάλιστα τον συναντάμε 2 φορές. Σύμφωνα με το φενγκ-σούι, ο αριθμός 8 είναι ευοίωνος, και πολλοί άνθρωποι στην Κίνα επιδιώκουν να έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς που να τελειώνουν σε 8 ή που το άθροισμα των αριθμών τους να δίνει 8. Όγδοος σε απόσταση από τον ήλιο πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα είναι ο Ουρανός. Όγδοο γράμμα της αλφαβήτου το Θ.

Στο κάτω μέρος της σελίδας έγραφε: Ίσως ο αριθμός 8 να είναι σημαντικότερος από τον 2. Σύμφωνα με τον τύπο του Nicht Vorhanden, Λ+288xΤ= Π, συνεπώς μιλάμε για μια συνάρτηση που διέπεται σαφώς από την αρχή της απροδιοριστίας του Heisenberg.

-   Τι παλαβομάρες είναι αυτές; σκέφτηκε ο Βεντούζας. Εγώ του ζήτησα βοήθεια για να λύσω τον γρίφο και αυτός μου φτιάχνει καινούργιους;

Έκανε να πιάσει το τηλέφωνο για να ζητήσει εξηγήσεις, αλλά θυμήθηκε ότι ο Περικλής δεν υπήρχε πια. Αναστέναξε. Έπιασε την επόμενη κόλλα χαρτί. Εκεί ήταν ένα δακτυλογραφημένο σημείωμα. Απευθυνόταν στον ίδιο.

«Βεντούζα μου, σου στέλνω τις σηειώσεις μου για να τις δεις. Είναι κάποια προσχέδια για το βιβλίο που προτίθμαι να γράψω. Όπως ξέρεις, δεν έχω εμπειρία σε αυτά και οποιαδήποτε βοήθεια είναι ευρόσδεκτη. Δεν έχω και τόσο πολλούς φίλους στους οποίους να μπορώ να βασιστώ. Γι’αυτό και απευθύνομαι σε εσένα.

Ελπίζω να μη δυσνασχετήσεις. Θυμήσου πόσες φορές σου έχω κάνει χάρες εγώ. Εξάλλου, όσο γηγορότερα τελειώσω με το βιβλίο, τόσο γρηγορότερα θα μπορέσω να σε συνοδεύσω στην εκδρομή στα Φάρσαλα. Θέλω περισσότερο να προσέξεις την ορθογρφία, εσύ ήσουν πάντα καλός στην ορθογραφία, εγώ μόνο με τους αριθμούς τα πήγαινα καλά.

Α, σου επιστρέφω και το βιβλίο που μου είχες δανείσει. Είχε ξεχαστεί στη βιβλιοθήη μου, ούτε που θυμάμαι πόσο καιρό το είχα. Έπρεπε να μου το έχεις θυμίσει, δεν πιστεύω να ντρεπόσουν. Η ντρπή είναι για τους χαμένους, έλεγε ο πατέρας μου. Αλλά, μάλον δεν ντρεπόσουν, θα το είχες ξεχάσει και εσύ, φαντάζομαι. Γεράσαμε, Βεντυζάκο μου, γεράσαμε…

Πιστεύω να μην κοραστείς πολύ διαβάζοντας τις σημειώσεις μου. Θυμάμαι όταν ήμαστε μικροί, δεν είχες πρόβλημα να καταλάβεις τα ορνιοσκαλίσματά μου. Επιπλέον, σου άρσε να διαβάζεις αυτά που έγραφα.

Βεντούζα μου, πρέπει να σε αφήσω τώρα. Υποσχέθηκα στην Ελένη να πάρω το γιο μου από τα αγγλκά. Όπου να’ναι σχολάει και δε θέλω να τον αφσω να με περιμένει. Θα σου τηλεφωνήσω για μιλήσουμε για τις λεπομέρειες σύντομα. Το βρδυ είναι καλά; Ή έχεις κανονίσει τίποα; Αλλά σιγά μην έχεις κανονσει… Στο σπίτι θα κθήσεις, όπως πάντα. Όσα χρόνια κι αν περάσου, εσύ δεν πρόκειται να αλλάξεις. Δεν πειράζει, όμως, εγώ σε αγαπώ και με τα ελαττώμτά σου. Περιμένω την γνώμη σου για το βιβλίο.»

Τι ακαταλαβίστικο που ήταν κι αυτό! Δεν φτάνει που ήταν ασυνάρτητο, ήταν και κακογραμμένο. Τι την ήθελε τη δακτυλογράφηση, αφού δεν ήξερε να δακτυλογραφεί; Ορίστε, οι μισές λέξεις λειψές! Αν ήταν έτσι και οι σημειώσεις…

Αλλά για ποιο βιβλίο μιλούσε; Ποιο βιβλίο του είχε δανείσει; Και αφού του το επέστρεφε, πού ήταν; Ανάμεσα στα χαρτιά του δεν ήταν, πάντως. Και τι ήταν αυτό, ότι ετοίμαζε βιβλίο; Πότε το είχε ξεκινήσει και δεν του είχε πει τίποτα τόσο καιρό; Και από την άλλη, τι βοήθεια θα μπορούσε να του προσφέρει εκείνος, που δεν σκάμπαζε τίποτα από μαθηματικά;

Α, ναι, ήθελε βοήθεια στην ορθογρφία! Μάλλον στη δακτυλογράφηση ήθελε βοήθεια, με την ορθογραφία δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα από ό,τι θυμόταν.

Ο Βεντούζας δεν ήξερε τι να υποθέσει. Γιατί ο Περικλής είχε επιλέξει να δακτυλογραφήσει το σημείωμα, ενώ όλα τα άλλα χαρτιά ήταν χειρόγραφα; Και αφού, προφανώς, το είχε γράψει στον υπολογιστή, γιατί δεν είχε αφιερώσει δύο λεπτά από τον χρόνο του για να το διορθώσει; Τόσο πολύ βιαζόταν; Εκτός αν το έκανε επίτηδες, για να του την σπάσει! Ήξερε πόση μανία είχε ο Βεντούζας με την τάξη. Αλλά γιατί να το κάνει επίτηδες;

Άφησε τα χαρτιά στο τραπέζι και άνοιξε την τηλεόραση. Σπάνια παρακολουθούσε τηλεόραση, τώρα όμως ήθελε κάτι για να ξεφύγει λίγο το μυαλό του. Είχε έκτακτο δελτίο ειδήσεων: μεγάλη φωτιά είχε ξεσπάσει στο κέντρο, ύστερα από έκρηξη που είχε σημειωθεί σε ένα μεγάλο κατάστημα τράπεζας. Επί τόπου είχαν σπεύσει τρία αυτοκίνητα της πυροσβεστικής με είκοσι άντρες. Η φωτιά ήταν υπό έλεγχο.

-   Κι άλλη φωτιά, σκέφτηκε. Επιδημία έπεσε;

Χαμήλωσε τον ήχο και κάθησε στον καναπέ με τα χαρτιά στο χέρι. Πού βρισκόταν η απάντηση στον γρίφο; Η Ελένη του είχε πει ότι ο Περικλής ήταν ενθουσιασμένος, και μάλιστα είχε φωνάξει «Εύρηκα!» σαν άλλος Αρχιμήδης. Τι στα κομμάτια είχε βρει;

Ξεφύλλισε γρήγορα τα υπόλοιπα χαρτιά. Τίποτα. Αριθμητικές πράξεις χωρίς νόημα. Και μαθηματικοί τύποι. Του Nicht Vorhanden, του Heisenberg, του Achtung πιο κάτω… Ωραίο όνομα, Achtung, στα γερμανικά σήμαινε «προσοχή».

Ξαφνικά, θυμήθηκε: Βέβαια, ο Nicht Vorhanden, ο αγαπημένος επιστήμονας του Περικλή! Ο αγαπημένος, ανύπαρκτος επιστήμονας του Περικλή. Τον είχε «ανακαλύψει» στο γυμνάσιο, όταν ακόμα δεν είχε ανακαλύψει την κλίση του στα μαθηματικά. Όταν ο Περικλής έφτανε σε αδιέξοδο σε κάποια άσκηση μαθηματικών στο σχολείο, έγραφε «σύμφωνα με τον τύπο του Nicht Vorhanden», στη συνέχεια πρόσθετε έναν δικό του τύπο και στο τέλος έδινε ένα αυθαίρετο αποτέλεσμα. Είχε πάρει αποβολή κιόλας από έναν στριμμένο μαθηματικό, ο οποίος είχε μπει και στη διαδικασία να ψάξει τον συγκεκριμένο τύπο και φυσικά δεν τον είχε βρει!

Ο Βεντούζας ένιωσε σα να έβλεπε έναν παλιό του φίλο από το σχολείο. Ναι, γεια σου Nicht Vorhanden, τι γίνεται, όλα καλά; Καιρό έχουμε να τα πούμε. Κανένα καινούργιο τύπο τώρα τελευταία; Α, ναι; Λ+288xΤ= Π, λοιπόν. Πολύ ενδιαφέρον!

Κάτι ήθελε να του πει ο Περικλής. Κάτι διαφορετικό από τη σημασία των αριθμών. Ο τύπος φυσικά ήταν αυθαίρετος. Τι του έλεγε ο Περικλής, όταν του μιλούσε για κώδικες; Του έλεγε ότι υπήρχαν διάφοροι τρόποι να κωδικοποιήσεις ένα μήνυμα, γι’αυτό ήταν σίγουρος. Όμως, η αλήθεια ήταν ότι δεν πρόσεχε και τόσο τις ενθουσιώδεις αναφορές του φίλου του. Μακάρι να πρόσεχε λίγο περισσότερο.

Πάντως, κάτι του έλεγε ότι ο κώδικας ήταν στο δακτυλογραφημένο κείμενο. Αλλιώς, γιατί ο Περικλής να μπει στον κόπο να δακτυλογραφήσει κάτι, την στιγμή, μάλιστα, που δεν ήταν και καλός στη δακτυλογράφηση;

Ξαναδιάβασε το κείμενο. Ήταν εμφανώς ένα ασυνάρτητο κείμενο. Και πότε του είχε μιλήσει εκείνος για εκδρομή στα Φάρσαλα και δεν το θυμόταν; «Θέλω να προσέξεις την ορθογρφία…»

Την ορθογραφία! Αυτό ήταν! Το μήνυμα ήταν στις λειψές λέξεις! Πώς δεν το είχε καταλάβει τόση ώρα;

Πήρε ένα χαρτί στα χέρια του και αντέγραψε τις λέξεις στη σειρά: σηειώσεις, προτίθμαι, ευρόσδεκτη, δυσνασχετήσεις,  γηγορότερα, ορθογρφία, βιβλιοθήη, ντρπή, μάλον, Βεντυζάκο, κοραστείς, ορνιοσκαλίσματά, άρσε, αγγλκά, αφσω,  λεπομέρειες, βρδυ, τίποα, κανονσει, κθήσεις, ελαττώμτά.

Τι κοινό είχαν όλες αυτές οι λέξεις; Τους έλειπε από ένα γράμμα. Έγραψε στη σειρά τα γράμματα που έλειπαν. Μπροστά στα μάτια του σχηματίστηκε μια φράση. Δεν είχε προσέξει ότι στο κείμενο υπήρχε και η λέξη «περάσου», όπου έλειπε το ν στο τέλος. Έτσι κι αλλιώς δεν χρειάστηκε για να καταλάβει το νόημα. Μεπαρακολουθειητατιαα… Ο Περικλής το έλεγε ξεκάθαρα: «Με παρακολουθεί η Τατιάνα».

32. Το μυστήριο αρχίζει να ξεδιαλύνεται

     Φτάνοντας στο σπίτι, ο Βεντούζας έβγαλε από τον χαρτοφύλακά του τον φάκελο με τις σημειώσεις του Περικλή όλο ανυπομονησία. Ο μακαρίτης μπορεί να ήταν πολύ πιο εξωστρεφής και φλύαρος από τον καθηγητή, ωστόσο οποιαδήποτε δουλειά του ανέθετε την έφερε εις πέρας. Έτσι και τώρα, λοιπόν, θα μπορούσε να είχε βρει μια σωστή ερμηνεία για τους δύο αριθμούς. Ο καθηγητής έριξε μια πρόχειρη ματιά στον φάκελο, ο οποίος περιείχε διάφορες κόλλες χαρτί. Ο Περικλής είχε κρατήσει σημειώσεις με περισσή επιμέλεια, γεγονός που έδειχνε ότι, ακόμα και αν δεν είχε βρει το μυστήριο, σίγουρα βρισκόταν σε καλό δρόμο. Τη στιγμή που πήγε να διαβάσει την πρώτη σελίδα, χτύπησε το κινητό του, που μόλις είχε βάλει στην πρίζα αφού είχε ξεφορτιστεί εδώ και ώρες (μετά την έμμεση προτροπή της Τατιάνας, η οποία μην μπορώντας να έρθει σε επαφή μαζί του, είχε φθάσει στο σημείο να καλέσει τον αριθμό του σταθερού της Λιλήθ). Ενοχλημένος ο καθηγητής από τη διακοπή, απάντησε απότομα "Ποιος είναι, τι θέλετε;".
     Μια νεανική αντρική φωνή απάντησε δειλά: Γειά σας κύριε καθηγητά, ο Δημήτρης ο Μπάσσης είμαι, ο φοιτητής σας. Μου δώσατε το νούμερό σας τις προάλλες που ήμουν στο γραφείο σας. Χίλια συγγνώμη που πήρα το θάρρος να σας καλέσω, προσπάθησα πρώτα να σας πάρω στο γραφείο αλλά δεν μου ήταν δυνατό να σας βρω.
     "Α, έλα Δημήτρη, σήμερα άλλωστε είχαμε και τη συνάντηση. Δυστυχώς, το γραφείο μου κάηκε ολοσχερώς μετά από τους βανδαλισμούς που έλαβαν χώρα χθες", είπε ο καθηγητής. Για να μην πανικοβάλει τον νεαρό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τη λέξη βανδαλισμοί αντί της δολοφονικής απόπειρας. Σκέφτηκε πως ο Μπάσσης, όντας ντροπαλό παιδί, θα έτρεμε και μόνο στην ιδέα ότι είχε εμπλακεί σε μια όχι και τόσο ακίνδυνη κατάσταση. Στη συνέχεια, πρόσθεσε: "Έρχομαι από την κηδεία ενός φίλου. Παρά το προχωρημένο της ώρας, τι θα έλεγες να συναντιόμασταν κατά τις πέντε στο κέντρο της Αθήνας; Στο καφέ Άνεσις;" Την τελευταία λέξη την πρόφερε με κάποιον δισταγμό, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη καφετέρια μάζευε θαμώνες με μέσο όρο ηλικίας τα εξήντα και άνω. Ποιος φυσιολογικός νέος θα σύχναζε εκεί;
     "Ναι, φυσικά, το ξέρω" απάντησε γεμάτος προθυμία ο Μπάσσης. Πηγαίνω εκεί συχνά. Επίσης, σας έχω κάποια πρόχειρη ερμηνεία των αριθμών που μου δώσατε".
     "Α, πολύ ωραία, πολύ ωραία", αναφώνησε ο Βεντούζας και πήγε να του πέσει το ακουστικό από το χέρι, τόσο ενθουσιασμένος ήταν. Στις πέντε λοιπόν. Μην αργήσεις!"
     "Έχω και την ερευνητική πρόταση για τη διατριβή μου, αν θέλετε να μου πείτε την άποψή σας", λίγο πιο θαρρετά ο νεαρός.
     "Φυσικά, άλλωστε θα μιλήσουμε ενδελεχώς για το συγκεκριμένο θέμα", τον διαβεβαίωσε ο καθηγητής, που είχε ξεχάσει παντελώς το δεύτερο σκέλος της συνάντησης.
     Μιας και είχε ακόμα λίγο χρόνο προτού συναντηθεί με τον φοιτητή του, ο καθηγητής ξανάριξε μια ματιά στην πρώτη σελίδα από τις σημειώσεις του Περικλή, που ήταν απλωμένες πάνω στο γραφείο του. Με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα ο φίλος του έγραφε σε επίσημο ύφος: Πιθανές ερμηνείες των αριθμών 2 και 8. Στη συνέχεια, σε δύο στήλες είχε αριθμήσει συνοπτικά τις πιθανές ιδιότητες των συγκεκριμένων αριθμών. Ποιες ήταν λοιπόν αυτές οι ιδιότητες;