Το τηλέφωνο
χτύπησε τρεις φορές.
- Εμπρός,
ακούστηκε στην άλλη πλευρά της γραμμής.
Έσβησε το
πορτατίφ και ξανάνοιξε τις κουρτίνες.
- Επιτέλους,
είπε, γιατί άργησες να το σηκώσεις;
- Καλά,
ούτε στο μπάνιο δεν μπορεί να πάει κανείς; διαμαρτυρήθηκε ο Περικλής. Εξάλλου,
έχω κι άλλα πράγματα να κάνω, εγώ είμαι παντρεμένος άνθρωπος, δεν έχω μόνο
εσένα, Βεντούζα μου.
Άφησε την
ενοχλητική προσφώνηση ασχολίαστη.
- Η
πεθερά μου είναι άρρωστη και, καθώς η γυναίκα μου έχει πάει να την φροντίσει, πρέπει
εγώ να ασχοληθώ με τα παιδιά, συνέχισε ο Περικλής. Και είναι και τα δύο σε
δύσκολη ηλικία: δεκαπέντε η Ματίνα και δεκατρία ο Άρης. Ξέρεις τι θα πει αυτό;
Η μία αγωνία μετά την άλλη: με ποιους κάνουν παρέα, πού θα πάνε όταν βγουν, τι
ώρα θα γυρίσουν, μην τους δώσουν ναρκωτικά, μην ανέβουν σε μηχανή… αλλά πού να
καταλάβεις εσύ… εσύ μόνο τα χαρτάκια σκέφτεσαι. Τέλος πάντων, σκεφτόμουν το
πρόβλημά μας και…
- Είχα
κάποιο επεισόδιο πριν από λίγο, τον διέκοψε ο Βεντούζας.
- Τι
επεισόδιο;
- Τίποτα
το σοβαρό, βιάστηκε να το μαζέψει λίγο, απλώς έχασα τις αισθήσεις μου για λίγο.
- Είσαι
καλά τώρα;
- Ναι,
μια χαρά. Όμως την ώρα που ήμουν πεσμένος κάτω είδα ένα όνειρο, όραμα, όπως
θέλεις πες το: είδα ότι ήμουν με την Τατιάνα σε εκείνο το παρκάκι που πηγαίναμε
τότε… τη θυμάσαι την Τατιάνα;
- Αν τη
θυμάμαι, λέει! Πολύ όμορφη γυναίκα. Απορώ πώς προτίμησε εσένα από εμένα. Πρέπει
τελικά να ήταν λίγο βιτσιόζα…
- Γιατί;
- Αφού
διάλεξε εσένα, είπε ο Περικλής εύθυμα. Αλλά μου έλεγες για το όνειρό σου…
- Ναι,
είπε ο Βεντούζας και αγνόησε και αυτό το σχόλιο. Την είδα όπως ήταν τότε, και
φορούσε το αγαπημένο της κίτρινο φόρεμα, και μου είπε ότι αγνοούσα το προφανές
και έδινα σημασία σε άχρηστες πληροφορίες.
- Και
λοιπόν;
- Μετά
που συνήλθα θυμήθηκα ότι στο φάκελο που έλαβα η λέξη «αεροπορικώς» ήταν
ανορθόγραφη.
- Και;
- Συνεπώς,
όποιος έστειλε το γράμμα μπορεί να είναι ξένος και να μη μιλάει καλά ελληνικά.
- Αυτό
που λες είναι μεγάλη βλακεία. Η ανορθογραφία δεν είναι ίδιον των αλλοδαπών. Έχω
δει εγώ ανορθόγραφους Έλληνες… Εξάλλου, το γράμμα μέσα δεν είχε ορθογραφικά
λάθη, είχε;
- Όχι,
είπε ο Βεντούζας, αλλά θα μπορούσε άλλος να έχει γράψει το γράμμα και άλλος τη
διεύθυνση στο φάκελο.
- Λίγο
περίεργο μου ακούγεται αυτό… Τα γράμματα δεν ήταν τα ίδια;
- Αυτό
δεν το θυμάμαι. Όμως έχω την αίσθηση ότι τα γράμματα ήταν γυναικεία.
- Τι να
σου πω, βρε Μάριε; Και πώς το εξηγείς το γράμμα;
Δεν ήξερε τι να
πει.
- Κι αν
έχουν απαγάγει την Τατιάνα και εκείνη προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια από εμένα;
- Σιγά
μη θυμάται το όνομά σου ύστερα από τόσα χρόνια. Και ας υποθέσουμε ότι είναι
έτσι, τι βοήθεια μπορείς να της προσφέρεις; Από όσο ξέρω, η ειδικότητά σου είναι
η ιστορία.
- Μην
κοροϊδεύεις, είπε ο Βεντούζας ενοχλημένος από τις συνεχείς σπόντες του Περικλή.
Εγώ σου λέω ότι δεν είναι τυχαίο που είδα το όνειρο με την Τατιάνα. Να δεις που
έχει σχέση με το γρά…
- Ποιο
γρά; ακούστηκε η ανήσυχη φωνή του Περικλή.
- Πρέπει
να κλείσω, είπε ο Βεντούζας.
- Έτσι
απότομα;
Αλλά απάντηση
δεν πήρε. Ο Βεντούζας είχε κλείσει κιόλας το τηλέφωνο. Έξω στο δρόμο, στο
απέναντι πεζοδρόμιο είδε μια γυναίκα να περπατάει βιαστικά. Ήταν η Μαριάννα
Παπαδοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου