Η Παρθένα Βαλαωρίτη έπεσε βαριά στον καναπέ και έκλεισε τα μάτια της.
Δεν είχε όρεξη να κάνει τίποτα. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών την είχαν
κουράσει πολύ. Δεν ήταν, δα, και στην πρώτη νιότη της… Εδώ που τα λέμε, ούτε
καν στη δεύτερη δεν ήταν.
Πού θα κατέληγε αυτή η ιστορία; Θα μαζεύονταν και οι τρεις και θα
έβαζαν το Βεντούζα στη μέση και θα του αποκάλυπταν το σχέδιο; Και ύστερα, τι;
Θα του ζητούσαν να διαλέξει μία από τις τρεις;
Α, όχι, αυτό το είχαν διευκρινίσει, ήθελαν απλώς να του δώσουν ένα
μάθημα. Αλλά να μπουν σε τόσο κόπο μόνο για να του δώσουν ένα μάθημα, πολύ δεν
ήταν; Και, δηλαδή, θα τον έκαναν να αναλογιστεί τη συμπεριφορά του και να
μετανοήσει, και θα τον άφηναν να βρει καινούργιες γυναίκες, και αυτή τη φορά να
φερθεί σωστά, όπως δεν είχε φερθεί σε εκείνες; Μεγάλη αδικία!
Α, ρε Βεντούζα, εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει! Τρεις γυναίκες
βάλθηκαν να σε κάνουν άνθρωπο και θα σε κάνουν… αλλά είναι μεγάλη αδικία, πώς
να το κάνουμε!
Σαν ταινία πέρασαν από το μυαλό της οι άπειρες φορές που εκείνη τον
είχε φλερτάρει και εκείνος είχε φερθεί σαν κόπανος. Εμ, τέτοιος κόπανος που
ήταν… Λες η Λιλήθ να τον γούσταρε ακόμα; Καλά, ήθελε και ρώτημα; Εννοείται ότι
τον γούσταρε! Αλλιώς, γιατί του είχε κρύψει ότι ήταν χωρισμένη; Για να τον
πικάρει, φυσικά. Άρα, τίποτα δεν είχε ξεκαθαρίσει ακόμα…
Όσο για την άλλη, την ξανθιά αλόγα από την Ουκρανία, ε, γι’αυτήν τι
μπορούσε να πει; Να ήταν τόσο ανώμαλη ώστε να κόβει τις φλέβες της για τον
νερόβραστο το Βεντούζα; Εξάλλου, την είχε ακούσει πολλές φορές να μιλάει στο
τηλέφωνο, και από τον τρόπο που μιλούσε φαινόταν ότι μιλούσε σε άντρα. Κάποιος
συμπατριώτης της θα ήταν, ρώσικα μιλούσε.
Ε, καλά, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ξέρει με αυτές τις ξανθόψειρες.
Μπορεί να έχουν δυο-τρεις γκόμενους παράλληλα, έτσι δεν είναι; Αχ, αυτά να τα
βλέπεις εσύ, Παρθένα μου, που πάντα ήσουν ηθικό στοιχείο!
Και αυτός ο άχρηστος να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει… Δηλαδή, τι
περίμενε από τη ζωή του; Ένας ταλαίπωρος καθηγητής ήταν, δεν ήταν κανένας
παραγωγός του Χόλυγουντ να τον περιτριγυρίζουν όλα τα τρυφερούδια για ένα ρόλο!
Λίγη του έπεφτε; Και μορφωμένη ήταν, και εμφανίσιμη, και τη δουλειά της την
είχε, και το σπίτι της…
- Έχε χάρη, καημένε, σκέφτηκε, που είμαι καλός άνθρωπος.
Θα τον συγχωρούσε, εννοείται. Και θα του έδινε μια ευκαιρία να
καταλάβει ότι καλύτερη από εκείνη δεν μπορούσε να βρει. Βέβαια, υπήρχε στη μέση
και η Λιλήθ, αλλά, εκείνη είχε και δυο παιδιά, θα του άρεσε του Βεντούζα να
μεγαλώνει τα παιδιά ενός άλλου; Εκείνης πάντως δεν θα της άρεσε.
Ναι, θα τον διεκδικούσε, χωρίς αμφιβολία. Θα τον διεκδικούσε, κι ας είχαν
πει ό,τι είχαν πει με τις άλλες δύο. Δεν μπορούσε να τους έχει εμπιστοσύνη,
ούτε στη μία – με τη γελοία της προφορά –, ούτε στην άλλη – την αξιοσέβαστη
μητέρα δύο τέκνων –, ας πήγαιναν και οι δύο να πνιγούν!
Ανασηκώθηκε στον καναπέ. Η μέση της την πέθαινε. Είχε και εκείνα τα
αναθεματισμένα τα γραπτά να διορθώσει. Και πώς βαριόταν! Λες και οι φοιτητές
ήταν συνεννοημένοι και έγραφαν όλοι τις ίδιες βλακείες! Μερικές φορές
αναρωτιόταν γιατί έκανε τις παραδόσεις, αφού κανείς δεν πρόσεχε τι έλεγε. Δε θα
ήταν καλύτερα να έπαιρναν τα βιβλία τους και να διάβαζαν μόνοι τους και να την
άφηναν στην ησυχία της;
Αποφάσισε να φτιάξει ένα τσάι. Ήθελε να ηρεμήσει, και μόνο με το τσάι
ηρεμούσε. Έβγαλε τα παπούτσια της και πήγε ξυπόλητη στην κουζίνα. Και μόλις
άναψε το φως, χτύπησε το τηλέφωνο.
Το πόσο την ενοχλούσε το τηλέφωνο δε λέγεται. Χτυπούσε πάντα τις πιο
ακατάλληλες στιγμές. Άσε που τις περισσότερες φορές ήταν άνευ λόγου και αιτίας.
- Εμπρός, είπε βαριεστημένα.
- Καλησπέρα σας, ακούστηκε μια γυναικεία φωνή από την
άλλη πλευρά της γραμμής.
- Καλησπέρα, απάντησε, χωρίς να το πολυπιστεύει.
- Τηλεφωνώ από μία εταιρεία δημοσκοπήσεων…
- Να το! σκέφτηκε και κλικ! έκλεισε το τηλέφωνο εκνευρισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου