Κακά τα ψέματα, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο καθηγητής κλειδωνόταν έξω από το σπίτι. Όντας πλήρως αφοσιωμένος στο επιστημονικό του έργο, αλλά και τραγικά αφηρημένος εκ φύσεως, ο Βεντούζας είχε πολλές φορές κλειστεί απέξω μετά τις βραδυνές διαλέξεις στο πανεπιστήμιο ή αφού είχε συμμετάσχει σε κάποιο πληκτικό επιστημονικό συνέδριο. Ωστόσο, αυτή τη φορά το γεγονός ότι είχε ξεχάσει τα κλειδιά του δεν ήταν προϊόν αφηρημάδας αλλά αντανακλαστικών. Είχε ξαναδεί την απειλητική Μαριάννα Παπαδοπούλου στη γειτονιά του και δεν μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Έδρασε λοιπόν ενστικτωδώς, αφού είχε τόσο αιφνιδιαστεί από την επανεμφάνισή της διαβολικής εκείνης γυναίκας.
Όπως και τις άλλες φορές, έτσι και τώρα, η άμεση λύση ήταν να φωνάξει δυνατά το όνομα της Αγγελικούλας, της δεκαεπτάχρονης κόρης της διαχειρίστριας,που ήταν πάντα πρόθυμη να αφήσει το διάβασμά της για να κατέβει και να του ανοίξει οποτεδήποτε παρουσιαζόταν κάποια ανάγκη. Άλλωστε, παρότι ήταν τρισχαριτωμένη και γελαστή, η Αγγελικούλα δεν φημιζόταν για την ακαδημαϊκή της επίδοση και με μεγάλη χαρά θα εγκατέλειπε την ανάγνωση των μαθηματικών ή των αρχαίων για οποιαδήποτε αγγαρεία που θα παρουσιαζόταν.
"Αγγελικούλα, Αγγελικούλα" φώναξε απεγνωσμένα ο καθηγητής και το κεφάλι του κοριτσιού ξεπρόβαλε από το μπαλκόνι. "Τι είναι κύριε καθηγητά; Πάλι ξεχάσατε τα κλειδιά σας; Κατεβαίνω" του φώναξε εκείνη ξεσπώντας σε ένα κακαριστό γέλιο που έκανε τον καθηγητή να γίνει κατακόκκινος από ντροπή. Ευτυχώς που η μικρή δεν είναι τόσο περίεργη και ειρωνική σαν την μητέρα της, την κυρα-Χαρίκλεια που σου κάνει ακτινογραφία όποτε τυχαίνει να πέσει το βλέμμα της πάνω σου!
Αμέσως το κορίτσι του άνοιξε κοιτώντας τον λίγο κοροϊδευτικά, και εκείνος, ορμώντας να πιάσει το ακουστικό του τηλεφώνου που δεν είχε σταματήσει τόση ώρα να χτυπάει, βρόντηξε την πόρτα στα μούτρα της κοπέλας που παρέμεινε απέξω με την αρμαθιά κλειδιά της πολυκατοικίας ανα χείρας. "Σε ευχαριστώ Αγγελικούλα" ούρλιαξε ο καθηγητής, για να εξιλεωθεί για την απότομη συμπεριφορά του, και με ταραχή έπιασε το ακουστικό.
"Έλα ρε Περικλή,είχα κλειστεί απέξω" είπε λαχανιασμένος ο Βεντούζας περιμένοντας να ακούσει τη φωνή του επιστήθιου φίλου του και αναμένοντας τα καυστικά του σχόλια.
"Ντεν είμαι ο Περικλής, Μάριγιε, είμαι η Τατιάνα"ακούστηκε στο τηλέφωνο η γνώριμη φωνή της παλιάς του αγάπης. Η καρδιά του Βεντούζα πετάρισε και λίγο έλειψε να του πέσει το ακουστικό από το χέρι. "Τατιάνα, εσύ" αναφώνησε γεμάτος έκπληξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου